Saturday, April 8, 2017

Հովհաննես Թումանյանի հոդված

Հեղինակը բարկացած է, քանի որ փորձել են վաճառել ուղղագությունն ու գրականությունը: «Մանթաշովն էլ կամ հենց իրենց նոր Նախիջևանի հարուստներից մեկն ու մյուսն էլ կարող էին անել, իսկ մենք ոչ թե 600ռ այլ 6000ռ կտաինք նրան,ով ոչ միայն հին ուղղագրությունով գրի այլև հին լեզվով՝ գրաբարով: Նրա համար կարևոր չէ գրաբար կլինի,թե աշխարհաբար, նրա համար լեզուն կարևոր է հենց ինքնին, իսկ եթե մարդ ինչ-որ բան սիրում է, պետք է հաշվի չառնի՝ ինչպիսին է այն
, այն էլ, մի բան, որը հատկացվում է հայրենիքին: Ավելի շատ բարկացած, զայրացած տրամադրություն եմ զգում: Բոլոր տողերում կարելի է նկատել նրա բարկությունը: Իմ կարծիքով մարդ խոսում է միայն գրական լեվով, երբ զրուցում է պաշտոնյա մարդու հետ, այն էլ ոչ միշտ: Ես, իհակե՛, համաձայն եմ գրող Հովհաննես Թումանյանի հետ, որովհետև հենց բանաստեղծություներն էլ են ստեղծվում «ոչ գրական» լեզվով, այսինքն՝ գրաբարով: Իհարկե՛, կարելի է կամ պետք է խոսել, ստեղծագործել, միտք արտահայտել գրաբարով, բայց չպետք է մոռանալ գրական հայերենն ու աշխարհաբարը:

No comments:

Post a Comment